"ਰਾਹੀਆ ਤੂੰ ਰੁਕ ਨਾ,

"ਰਾਹੀਆ ਤੂੰ ਰੁਕ ਨਾ,
ਕੇ ਨਿਤ ਦੇ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੇ ਨਜਦੀਕ ਢੁਕਦੇ ਨੀ ਹੁੰਦੇ,
ਪਹ੍ਹਾੜਾਂ ਦੀ ਛਾਤੀ ਨੂ ਸ਼ਾਨਨੀ ਬਣਾ ਕੇ ਜੋ ਸੋਮੇ ਨਿਕਲਦੇ ਨੇ ਸੁਕਦੇ ਨੀ ਹੁੰਦੇ,
ਜਿੰਨਾਂ ਨੇ ਹਥੇਲੀ ਤੇ ਰਖੀ ਹੋਈ ਏ , ਓਹ ਦੁਨਿਆ ਝੁਕਾਉਂਦੇ ਨੇ ਝੁਕਦੇ ਨੀ ਹੁੰਦੇ|

ਤੇ ਤੂੰ , ਤੂੰ ਤੇ ਹੈ ਜਾਣਾ ਬੜੀ ਦੁਰ ਹਾਲੇ , ਹਜੇ ਕਿਉਂ ਹੈ ਸੂਰਤ ਤੂੰ ਰੋਣੀ ਬਣਾਈ,
ਓਹੀ ਗਲ ਕੀਤੀ ਨਾ ਕਹੰਦੇ ਨੇ ਜਿਦ੍ਦਾ ਕੇ ਕੋਹ ਨਾ ਚੱਲੀ ਤੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਹਾਏ |

ਮੈਂ ਮੰਨਦਾਂ ਹਾਂ ਮੰਜਿਲ ਹੈ ਤੇਰੀ ਦੁਰਾਡੇ ਥਕੇਵਾਂ ਇਹ ਟੰਗਾਂ ਨੂ ਚੜਿਆ ਵੀ ਹੋਣਾ ,
ਤੇਰੇ ਮਨ ਦਾ ਅੜੀਅਲ ਤੇ ਬੇ-ਬਹਕ ਘੋੜਾ ਕਈ ਵਾਰ ਰਸਤੇ ਚ ਅੜਿਆ ਵੀ ਹੋਣਾ,
ਔਰ ਤੇਰੀ ਅਜਮਾਇਸ਼ ਨੂ ਸਾਹਵੇਂ ਵਿਧਾਤਾ ਤੇਰੇ ਅੜਚਨਾ ਲਈ ਲਈ ਖੜਿਆ ਵੀ ਹੋਣਾ,
ਕਈ ਵਾਰ ਤੇਰੀ ਬਗਾਵਤ ਦਾ ਸ਼ੋਲਾ ਵਿਰੋਧੀ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਚ ਲੜਿਆ ਵੀ ਹੋਣਾ,

ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਯਾ ਚੰਨਿਯਾ ਇਹ ਹੋਯਾ ਈ ਕਰਦੇ,
ਰੁਕਾਵਟ ਨਾ ਟੱਪੇ ਰਵਾਨੀ ਨੀ ਹੁੰਦੀ,
ਕਦਮ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦੇ ਜੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਧਰ ਧਰ ਕੇ ਵਧਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇ ਜਵਾਨੀ ਨੀ ਹੁੰਦੀ|

ਜੇ ਸੂਲਾਂ ਤੇ ਤੁਰਿਆਂ ਤਾਂ ਦਸ ਖਾਂ ਜਾਵਾਂ ਅਜੇਹੇ ਜਹੇ ਭਖੜੇ ਤੋਂ ਡਰਨਾ ਕੀ ਹੋਇਆ,
ਜੇ ਅੰਗਾਰਾਂ ਤੇ ਤੁਰਨ ਦਾ ਤੂ ਪਰਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਫਿਰ ਬੋਚ ਕੇ ਪੈਰ ਧਰਨਾ ਕੀ ਹੋਇਆ ,
ਔਰ ਜੇ ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਪਿੱਤਾ ਸੁਕਾਉਣ ਹੈ ਸਿਖਿਆ ਤਾਂ ਠੰਡੇ ਜਹੇ ਹੌਕੇ ਭਰਨਾ ਕੀ ਹੋਇਆ,
ਸਦਾ ਸ਼ੇਰ ਤਰਦਾ ਹੈ ਪਾਣੀ ਨੂ ਸਿਧਾ , ਵਹਾ ਨਾਲ ਵੇਹ ਜਾਣਾ ਤਰਨਾ ਕੀ ਹੋਇਆ |

ਕਦਮ ਜੇ ਵਧਾਇਆ ਤਾਂ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੀ ਵੇਹੰਦੇ,
ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਦਾ ਢਾਬਾ ਹੈ ਚਨਿਆ,
ਇਹ ਰੁਕ ਰੁਕ ਕੇ ਵਧਣਾ, ਜਾ ਵਧ ਵਧ ਕੇ ਰੁਕਨਾ ,
ਤੇਰੀ ਵੀਰਤਾ ਉੱਤੇ ਧਬਾ ਹੈ ਚਨਿਆ|

ਕੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ ਚਾਕਰ ਨੂ ਲਲਕਾਰ ਕੇ ਕਹਦੇ, ਚਕਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਭੂਆਂ ਕੇ ਹਟਾਂ ਗਾ,
ਸਾਦੇਹਾਂ ਦੇ ਹੋਣੇ ਨੂ ਹਿਮਤ ਦੇ ਹਥੀਂ ਕੇ ਆਖਿਰ ਮੈਂ ਤੇਨੁ ਨਿਵਾ ਕੇ ਹਟਾਂ ਗਾ,
ਤੂ ਲਾ ਹੋਸਲੇ ਨਾਲ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਥਾਪੀ , ਮੁਸੀਬਤ ਨੂ ਕਹ ਤੇਨੁ ਢਾ ਕੇ ਹਟਾਂਗਾ,
ਤੁਫਾਨਾਂ ਨੂ ਕਹਦੇ ਕੇ ਵਧ ਵਧ ਕੇ ਆਓ , ਮੈਂ ਕਸ਼ਤੀ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਲਾ ਕੇ ਹਟਾਂਗਾ|

ਔਰ ਜਦੋਂ ਦੇਖੀ ਤੇਰੇ ਇਰਾਦੇ ਚ ਸਖਤੀ , ਸ਼ਕਤੀ ਉਦਾਲੇ ਆਪ ਉਗ੍ਗੁ ਗੀ ਤੇਰੇ,
ਇਹ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਖੁਦਾਈ ਦੀ ਤਾਕਤ ਤੂੰ ਦੇਖੇਂਗਾ ਪੈਰਾਂ ਨੂ ਚੁਮੁ ਗੀ ਤੇਰੇ|

ਤੂੰ ਵੇਹਦਾ ਨਹੀਂ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਬਾਂਹ ਲੰਬੀ ਲੰਬੀ , ਕਿਵੇਂ ਤੇਰੀ ਮਦਦ ਨੂ ਆਂਦੀ ਪਈ ਏ,
ਕੁਰਾਹੇ ਨਾ ਪੈ ਜਿਏੰ ਤਦੇ ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਜਲੀ ਲਿਸ਼ਕ ਨਾਲ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਪਈ ਏ,
ਓਹ ਬੀਬਾ ਇਹ ਬਾਰਿਸ਼ ਤੇ ਮਿਲ ਕੇ ਹਨੇਰੀ , ਤੇਰੀ ਰਾਹ ਨੂ ਪਧਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਪਈ ਏ,
ਇਹ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਗਜਦੇ ,ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਵੀਨਾ ਤੇਰੇ ਸੁਆਗਤੀ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀ ਪਈ ਏ,
ਔਰ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਲਈ ਤੇਰੀ ਖੂਨੀ ਦਰਿਦੇ ਤੇਰੇ ਅਗੇ ਪਿਸ਼ੇ ਚਲੇ ਆ ਰਹੇ ਨੇ,
ਤੇ ਰਫਤਾਰ ਤੇਰੀ ਚ ਸੁਸਤੀ ਨਾ ਆ ਜਿਏ, ਤਾਂ ਪੈਰਾਂ ਚ ਕੰਡੇ ਖੁਬੇ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ|

ਓਹ ਵੇਖ ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਜਾਲਾ ਵੀ ਦਿੱਸਿਆ , ਤੇ ਮੰਜਿਲ ਵੀ ਬਾਹਾਂ ਉੱਲਾਰੀ ਖੜੀ ਹੈ,
ਤੇਰੇ ਦਮ ਕਦਮ ਦੇ ਭਰੋਸੇ ਤੇ ਝੱਲੀ ਉਮੀਦਾਂ ਦੇ ਮੰਜ਼ਰ ਉਸਾਰ੍ਰੀ ਖੜੀ ਹੈ,

ਤੂੰ ਪਹੁੰਚੋ ਤਾਂ ਦੇਖੀ ਤੇਰੀ ਜੈ ਦੇ ਨਾਹਰੇ ਇਹ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਦੁਨਿਆ ਪੁਕਾਰੀ ਖੜੀ ਹੈ|
ਤੂੰ ਪਹੁੰਚੋ ਤਾਂ ਦੇਖੀ ਤੇਰੀ ਜੈ ਦੇ ਨਾਹਰੇ ਇਹ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਦੁਨਿਆ ਪੁਕਾਰੀ ਖੜੀ ਹੈ|

ਔਰ ਤੇਰੇ ਏਸ ਜੀਵਨ ਦੇ "ਦੀਪਕ" ਦੀ ਲਾਓ ਨੇ, ਨਸ ਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਨੂ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਣਾ,
ਪਵਿੱਤਰ ਸਮਝ ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਦਾ ਰੇਤਾ ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਚੂਮ ਚੂਮ ਕੇ ਮਾਥੇ ਨੂ ਲਾਉਣਾ,
ਪਵਿੱਤਰ ਸਮਝ ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਦਾ ਰੇਤਾ ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਚੂਮ ਚੂਮ ਕੇ ਮਾਥੇ ਨੂ ਲਾਉਣਾ||"