ਤੂੰ ਬੇਚੈਨ ਕਿਓਂ ਹੈਂ ਤੂੰ ਰੰਜੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਤੂੰ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਲੱਗ ਕੇ ਵੀ ਇਓਂ ਦੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਕਿਵੇਂ ਬਲ ਰਿਹੈਂ ਤੂੰ ਉਹ ਕੀ ਜਾਣਦੇ ਨੇ
ਜੁ ਪੁਛਦੇ ਨੇ ਤੂੰ ਐਨਾ ਪੂਰ੍ਨੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਉਹ ਸੂਲੀ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਉਂਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ
ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਐ ਮਨਸੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੀ ਦਿਲ ਦੀ ਅਗਨ ਵਿਚ ਸੀ ਰੌਸ਼ਨ
ਉਹ ਪੁਛਦੇ ਸੀ ਤੂੰ ਐਨਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਜੁ ਧਰਤੀ ਵੀ ਭੁੱਲਿਆ ਤੇ ਨੀਹਾਂ ਵੀ ਭੁੱਲਿਆ
ਤੂੰ ਗੁੰਬਦ ਏ ਪਰ ਐਨਾ ਮਗਰੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਬਣਾ ਖੁਦ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਪੁਲ ਤੂੰ ਖੁਦਾ ਤਕ
ਕਿ ਤੂੰ ਠੇਕੇਦਾਰਾ ਦਾ ਮਜ਼ਦੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਹਵਾਵਾਂ 'ਚ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਲਿਖਦਾ ਮੁਹੱਬਤ
ਤੂੰ ਸ਼ਇਰ ਏ ਫਿਰ ਐਨਾ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈ
ਤੂੰ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਲੱਗ ਕੇ ਵੀ ਇਓਂ ਦੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਕਿਵੇਂ ਬਲ ਰਿਹੈਂ ਤੂੰ ਉਹ ਕੀ ਜਾਣਦੇ ਨੇ
ਜੁ ਪੁਛਦੇ ਨੇ ਤੂੰ ਐਨਾ ਪੂਰ੍ਨੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਉਹ ਸੂਲੀ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਉਂਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ
ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਐ ਮਨਸੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੀ ਦਿਲ ਦੀ ਅਗਨ ਵਿਚ ਸੀ ਰੌਸ਼ਨ
ਉਹ ਪੁਛਦੇ ਸੀ ਤੂੰ ਐਨਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਜੁ ਧਰਤੀ ਵੀ ਭੁੱਲਿਆ ਤੇ ਨੀਹਾਂ ਵੀ ਭੁੱਲਿਆ
ਤੂੰ ਗੁੰਬਦ ਏ ਪਰ ਐਨਾ ਮਗਰੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਬਣਾ ਖੁਦ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਪੁਲ ਤੂੰ ਖੁਦਾ ਤਕ
ਕਿ ਤੂੰ ਠੇਕੇਦਾਰਾ ਦਾ ਮਜ਼ਦੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈਂ
ਹਵਾਵਾਂ 'ਚ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਲਿਖਦਾ ਮੁਹੱਬਤ
ਤੂੰ ਸ਼ਇਰ ਏ ਫਿਰ ਐਨਾ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਿਓਂ ਹੈ
No comments:
Post a Comment