ਮੁੱਦਤਾਂ ਬਾਦ

ਮੁੱਦਤਾਂ ਬਾਦ ਪੈਦਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਊਰ ਹੋਇਐ
ਮੈਂ ਤੇ ਮਿਰੇ ਦਾ ਚੱਕਰ ; ਇਸ ਦਿਲ ’ਚੋਂ ਦੂਰ ਹੋਇਐ
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਉਲਝਣਾਂ ਵਿੱਚ ਐਵੇਂ ਪਏ ਹਾਂ ਉਲਝੇ
ਅਹਿਸਾਸ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਏਨਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਇਐ
ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਕੀ ਸ਼ੈਅ? ਕੀ ਉਸ ਦੀ ਹੈ ਹਕੀਕਤ??
ਮੁਸ਼ਿਕਲ ਨਾਲ ਕਿੱਧਰੇ! ਇਹ ਵਹਿਮ ਦੂਰ ਹੋਇਐ
ਬਿਨ ਪੀਤਿਆਂ ਹੀ ਮਸਤੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਹਰ ਘੜੀ ਹੁਣ
ਬਦਬਖ਼ਤ ਦਿਲ ’ਚ ਪੈਦਾ; ਐਸਾ ਸਰੂਰ ਹੋਇਆ
ਨਾ ਰੰਜ ਹੈ- ਨਾ ਗਮ ਹੈ- ਨਾ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਝੋਰਾ
ਉਹ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਪਰਬਤ; ਹੁਣ ਚੂਰ-ਚੂਰ ਹੋਇਐ
ਤਸਵੀਰ ਯਾਰ ਦੀ ਹੀ ਹਰ ਸ਼ੈਅ ’ਚੋਂ ਲਿਸ਼ਕਦੀ ਏ
ਯਾ ਰੱਬ! ਨਜ਼ਰ ’ਚ ਪੈਦਾ; ਕਿੱਦਾਂ ਦਾ ਨੂਰ ਹੋਇਐ?
ਦਿਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਟੁੱਟਿਆ; ਟੁੱਟਦਾ ਜਿਵੇਂ ਹੈ ਤਾਰਾ
ਟੁੱਟਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਾਨਾਣ੍ਹ; ਕਿਓਂ ਦੂਰ ਦੂਰ ਹੋਇਐ
ਕਿੰਨੇ ਹੁਸੀਨ ਮੰਜ਼ਰ ਪਲ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਏ ਹਨ!
ਐ ਹੁਸਨ! ਫ਼ੇਰ ਤੈਨੂੰ; ਕਾਹਦਾ ਗਰੂਰ ਹੋਇਐ
ਇੱਕ ਝਟਕਾ ਵੱਜਿਆ- ਐਸਾ ਟੁੱਟਿਆ ਤਕੱਬਰ!
ਜਿਓਂ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਡਿੱਗਦੇ ਹੀ ਚੂਰ ਹੋਇਐ
ਉਹ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਸੰਗਲ ਸਭ ਤਾਰ ਤਾਰ ਹੋਏ
ਕੱਲ ਸੀ ਜੋ ਨੇੜ੍ਹੇ ਨੇੜ੍ਹੇ; ਅੱਜ ਦੂਰ ਦੂਰ ਹੋਇਐ
ਇੱਕ ਹੁਕਮਰਾਨਾ ਆਦਤ ਮੁੱਦਤਾਂ ਰਹੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ!
ਐ ਹੁਸਨ! ਓਹੀ "ਦੀਪਕ" ਤੇਰਾ ਮਜੂਰ ਹੋਇਐ....